اصغر همت: حال تئاتر خوب نیست

به گزارش شهرآرانیوز؛ اصغر همت بازیگر سریال «امام علی (ع)» گفت: با وجودی که اولین جوانی بودم که نقش اصلی را در سینمای این مملکت در سال ۱۳۶۲ بازی کردم ولی انگار گروه خونی‌ام با این صنعت هماهنگ نشد و از زمان همان کار از سینما فاصله گرفتم و به تئاتر نزدیکتر شدم.

وی در توضیح علت غیبت طولانی مدت خود از سینما بیان کرد: بعد از فیلم سینمایی یک حبه قند دیگر کار نکردم و خود یک حبه قند را هم بعد از یک دهه غیبت از سینما کار کردم. برای این که هم من می‌دانم که برای بدنه سینما نیستم و هم همکاران و دوستان سینمایی می دانند که من گزینه مناسبی برای جنس کارهایشان نیستم.

اولین فیلمی که در آن کارکردم من را دل‌زده کرد چرا که حضور آدم‌های نامربوط در سینما را رد آن دیدم

وی ادامه داد: همیشه بسیاری چیزها را با گروه خونی مقایسه می کنم و عقیده دارم که همه گروه های خونی خوب هستند اما بعضی گروه ها با بعضی دیگر نمی سازند و من هم با وجودی که اولین جوانی بودم که نقش اصلی را در سینمای این مملکت در سال ۱۳۶۲ بازی کردم ولی انگار گروه خونی ام با این صنعت هماهنگ نشد و از زمان همان کار از سینما فاصله گرفتم.

بازیگر سریال هزار دستان (علی حاتمی ١٣۵٨-١٣۶۶) بیان کرد: البته وقتی تئاتر را ۱۳ سال قبل از ۱۳۵۷ شروع کردم به دنیای تصویر و دوربین و سینما فکر نمی کردم و خودم را روی صحنه تئاتر می دیدم.

همت تاکید کرد: از این بابت خوشحالم که تعدادی فیلم هست که جزو آثار برتر تاریخ سینمای ایران است و من این شانس را داشته ام که در آنها حضور داشته باشم اما کلا یک تئاتری هستم.

کلا در همه کارهایم عمدتا انتخاب کرده ام و به ندرت انتخاب شده ام و در میان همان انتخاب شدن ها هم باز دست به انتخاب زده ام

بازیگر فیلم سینمایی ما ایستاده‌ایم (اکبر حر ۱۳۶۳) اظهار داشت: سینمای امروز سینمای دهه ۶۰ و ۷۰ نیست. کلا در همه کارهایم عمدتا انتخاب کرده ام و به ندرت انتخاب شده ام و در میان همان انتخاب شدن ها هم باز دست به انتخاب زده ام. مثلا خیلی وقت بوده است که انتخاب شده ام و نرفته ام. به هرحال کسانی که بازیگران را انتخاب می کنند شناخت دارند و شناختشان آنان را به این مسیر رساند که اصغر همت در راستای کارشان نیست.

وی بیان کرد: اولین فیلمی که در آن کارکردم من را دل‌زده کرد چرا که حضور آدم های نامربوط در سینما و آدم هایی که تفوق ضابطه بر رابطه داشتند را دیدم.

بازیگر سریال امام علی (داوود میرباقری ۱۳۷۵-۱۳۷۰) در پاسخ به این پرسش که دلیل این موضوع چه بوده است، تاکید کرد: دلیلش همان است که گفتم، حضور آدم هایی که از نظر من کاربلد این حوزه نیستند باعث ایجاد دلخوری هایی شد که تصمیم گرفتم در سینما نباشم. ضمن این که باید بگویم که سینما و تلویزیون دغدغه من نیست.

گاهی ناچار شده‌ام که بین بد و بدتر انتخاب کنم و قاعدتا کنقش‌هایی برایم ایدئال نبوده استهمت در توضیح این موضوع که آیا مشغول بازی در سریال سلمان فارسی است، گفت: خیر. برای من فهرستی فرستادند که اسامی بازیگران سلمان فارسی بود و اسم من هم در آن قرار داشت اما هیچ صحبتی در این باره با من نشده است و اصلا خبری ندارم و این را گذاشتم به حساب محبت دوستانی که در این پروژه هستند و در کنار خیل عظیم بازیگرانی که در این مجموعه حضور دارند من را هم قرار داده اند. برای حضور یا عدم حضور در این فیلم سینمایی مانند سریال مختارنامه باید در موقعیتی که پیشنهاد مطرح می شود، تصمیم بگیرم.

بازیگر سریال تلویزیونی آژانس دوستی (گروه کارگردانی ۱۳۷۸) در توضیح این موضوع که در مورد کارهای تلویزیونی خود چه نظری دارد، توضیح داد: به هرحال بعضی اوقات آدم مجبور است برای گذران زندگی کارهایی را انجام دهد و گاهی ناچار شده‌ام که بین بد و بدتر انتخاب کنم و قاعدتا کارهایی برایم ایدئال نبوده است اما وقتی نگاه می کنم انتخاب هایم ارجحیت هایی را داشته است.

این بازیگر پیشکسوت تئاتر در توضیح وضعیت این هنر بیان کرد: حال تئاتر خوب نیست و بدون حساب و کتاب تئاترهای خصوصی را راه انداخته اند بدون این که ما کوچکترین شرایط آن را داشته باشیم؛ برخی مواقع این تصمیمات ابراز می شود که الگوی چنین حرکتی کشورهای خارجی است اما همین شناخت از کشورهای خارجی هم درست نیست چرا که یارانه تئاتر در هیچ کشوری قطع نمی شود و اگر چنین تئاترهایی به تماشاگر متکی هستند به این دلیل است که تئاتر در سبد خانواده آنها وجود دارد و برای ۶ ماه آینده بلیت ها فروش رفته و برنامه ها مشخص است.

حال تئاتر خوب نیست. بدون حساب و کتاب تئاترهای خصوصی را راه انداخته اند بدون این که ما کوچکترین شرایط آن را داشته باشیم

همت گفت: اگر به این تفکر می‌رسیدیم که هنر به طور کلی و تئاتر به صورت اخص در جریان سازی مثبت جامعه نقش بسزایی دارد هرگز دچار این قضیه نمی شدیم که بودجه های کمی را برای آن در نظر بگیریم و بدون برنامه ریزی جمع زیادی از جوانان را تحصیل کرده این رشته قلمداد کرده و به آنان مدرک دانشگاهی بدهیم درحالی که کوچکترین جایی برای کار آنان نداشته باشیم.

وی افزود: یک پژوهش نیاز است که به ما بگویید از این تعداد دانش آموختگان این چند دهه تئاتر چه تعداد مشغول به کار هستند؟

همت تاکید کرد: در این سال‌ها هرگز ریشه ای به حل معضل تئاتر فکر نکرده ایم. به راحتی مجوز آموزشگاه می دهند در صورتی که باید مسئولین آموزشگاه ها بررسی شوند که تا چه اندازه صلاحیت این موضوع و آموزش آن را دارند. بزرگترین مشکل ما تفوق رابطه بر ضابطه و تعهد بر تخصص است.

این هنرمند در پاسخ به این پرسش که چطور می شود نمایشی را شب های متوالی تکرار کرد و روی صحنه برد و خسته نشد، اظهار داشت: هر شب تفاوتی دارید؛ اصلا تکراری نیستید. مانند همان مثال رودخانه ای که حتی نقطه ای خاص از آن را هم در نظر بگیرید هر لحظه ای با لحظه دیگر فرق دارد چون آب دیگر آن آب نیست. یکی از جاذبه های تئاتر و جادویی بودن آن همین است.

همسرم (افسر اسدی) از جهتی از من خوشبخت‌تر است چرا که مثل من دست بر آتش ندارد و تکلیفش مشخص تر است. زندگی هنری هم خوشی هایش لذت بخش تر است و هم ناخوشی هایش بیشتر آزار می دهد

وی ادامه داد: شما همه چیز را می دانید اما وقتی روی صحنه می روید هیچ چیزی را نمی دانید. معنای بازیگر یعنی داشتن همۀ آگاهی در عین ناآگاهی. «اتلو» می داند که در آخر کار «دزمونا» را خفه می کند و من هم به عنوان بازیگر می دانم که این اتفاق می افتد ولی هیچ شبی این گونه پیش نمی رود که وقتی من در روند نمایش نامه اولین بار «دزمونا» را می بینیم به عنوان اصغر همت فکر کنم که حیف که من تو را آخر کار خفه می کنم.

همت گفت: این اتفاق همیشه تازه است و به همین دلیل است که تئاتر جایگاه رفیع خودش را دارد؛ اتفاقا یکی از مشکلات دنیای تصویر امروز از سوی بازیگران کارنابلد همین است. این که عکس العمل ها با روتین ماجرا همخوانی ندارد و مثلا عکس العمل انتهایی را از همان ابتدا نشان می دهند و به بیننده فرصت تطابق با ماجرا را نمی دهند.

وی در پاسخ به این پرسش که شاید دلیلش این است که این بازیگران مسیر را برعکس رفته اند و از سینما به تئاتر رسیده اند، گفت: حتی مسیر برعکس هم نبوده چون اگر این گونه بود باید وقتی از سینما به تئاتر می آمدند می توانستند موفقیتی را رقم بزنند. کار تئاتر بسیار سخت و سخت ترین کار دنیاست که در مملکت ما آسان ترین کار شده است و این همه ستاره های یک شبه برآمده ای که می بینید به همین دلیل است.

بازیگر فیلم سینمایی یه حبه قند (۱۳٩٠) در پاسخ به این پرسش که زندگی با یک همسر هنرمند (افسر اسدی- بازیگر سینما و تلویزیون) که کار و حرفه اش شبیه به شماست چگونه بوده است، بیان کرد: ایشان از جهتی از من خوشبخت تر است چرا که مثل من دست بر آتش ندارد و تکلیفش مشخص تر است. زندگی هنری هم خوشی هایش لذت بخش تر است و هم ناخوشی هایش بیشتر آزار می دهد.

وی افزود: اما ما در طی این ۴۲ سال زندگی مشترک تشریک مساعی داشتیم و این بسیار خوب است چرا که اولین کسی که کار آدم را می بیند و نظری غیر از تعارف دارد اوست و برای همدیگر خواننده و تماشاگر و قضاوت کننده راستین تری هستیم که به اصل خود پی ببریم و نظرمان نسبت به همدیگر با حب و بغض نیست. به همین دلیل وقتی کارم در یک سریال و تئاتر یا فیلم مورد توجه خانم اسدی است برایم از همه نظرات باارزش تر است چرا که می دانم کارم خوب است و از دیگر سو اگر مشکل و نقدی هم باشد جدی روی آن فکر می کنم.

منبع: ایرنا